sábado, septiembre 24, 2005

Du... du hasst...

... du hasst mich...

Sí, la letra oficial dice "hast", (you have me [asked]), pero me permitirás la licencia de explicitar el doble sentido, pq "du hasst mich", "you hate me"... me odias.

Porque este post es para tí, cabrón. Para tí, que decidiste crearme lo más torpe, ridículo y estúpido que pudiste, para tí, que disfrutas viéndome perderme en las situaciones más absurdas y los problemas más surrealistas. Para tí, que consigues que suene la canción adecuada en el mejor momento, para hacerme un mar de lágrimas, para tí, que pones a mi lado al mayor triunfador en cada cosa para que pueda compararme bien, darme cuenta de mi inutilidad, de lo perdedor y fracasado que llego a ser.

Sé que te ríes, como un niño jugando con con una mosca sin alas. Te ríes cuando haces que una maniobra con la bici acabe con mi jersey más querido entre la cadena, seguramente te descojonas cuando un cúmulo de circunstancias hacen que acabe dejando las llaves del candado puestas y llegue a las 6 am para encontrarme sin bicis. Oigo tus carcajadas en cada tropezón, en cada vez que no soy capaz de moverme con un mínimo equilibrio, te veo sonreir sádicamente cuando no soy capaz de articular palabra al acercarse una chica, y te oigo reir cuando lo intento y a cambio recibo una mirada de desprecio.

Pero sabes qué? Ayer hiciste pleno. Desde el despertar de pesadilla hasta que me tiré en la cama, 24 horas después, tras la jodida caminata hasta casa. Tu obra maestra, campeón. Estoy seguro de que nunca te habrás reido tanto. Ahora puedo estar seguro de que existes. Y eso devuelve a mi cara la media sonrisa torcida, esa llena de sarcasmo que tanto me caracterizaba hace un par de años, y que desde entonces lo hacía menos.... porque con el día de ayer cumpliste.

Yo sé que no voy a tener un día peor, ni con más mala suerte, ni en que me sienta peor. Y a tí mas te vale saborearlo, porque pronto te darás cuenta de lo mismo: lo que tiene esta obra maestra es que te va a ser completamente irrepetible. Todo el mundo tiene un límite, y ayer llegaste al mío... a partir de ahí, todo será simplemente para mejor. Y qué propósito vas a tener ahora en tu vida de mierda, dado que ya llegaste a la cima?

Tocado y hundido. Así que pégate un tiro, cabrón.

7 Comments:

Anonymous Anónimo said...

:|

¿exactamente que es esto?.....

septiembre 25, 2005 1:13 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Bueno, por fin entra el hombre oscuro en tu vida cuando te puedes enfrentar a él sin la almohadita de nadie... aprovéchalo. No siempre tendrás un amistoso que ganar.. a veces es copa.

septiembre 25, 2005 5:25 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Uhmm... ya que estamos... lo digo tó. Si no hablas con las chicas, no es por nadie, es por tí. Si te roban la bici, es algo que le puede pasar a cualquiera, ya irás viendo dónde dejarla para que no la vean tan fácilmente, si se te engancha el jersey, haberlo amarrado mejor, seguro que no vuelve a pasar... no hay nadie, joder, no hay nadie excepto tú mismo que vaya a cambiar tu vida. Y con esa sonrisa no vas a espantar a nadie porque no existe, sólo a los que te rodean y sí te aprecian. Pero bueno, como siempre, hasta que no lo veas tú mismo, todo a tomar por culo....

septiembre 25, 2005 5:28 p. m.  
Blogger Little said...

'solo la gente q toca fondo tiene algo que decir'

a este paso te ganarás el carnet honorífico de 'angel terrible'. Reservado solo para unos pocos q descubren como batir sus alas y exterminar toda existencia mediocre a su alrededor. Vas por buen camino, joven padawan
Piensa que amanece todos los dias, y que te queda mucha Dinamarca por postear.
Aunque este ha sido muy muy bueno.
Besos

septiembre 25, 2005 6:36 p. m.  
Blogger David Sevilla said...

Animo Omar, que hay ratos mejores y peores, si tienes paciencia y buscas los ratos buenos, antes de lo que parece empezarán a llegar a montones. Y si vuelves a tener un día tan malo, te tomas en cuanto puedas un tequila con bodka y verás lo pronto que se pasa (¡el día!)

septiembre 25, 2005 6:49 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Ja saps que no m'agrada gens veure't així,que anar a l'aventura té els seus riscos i les seves contraindicacions,però també té la seva part bona,que una mal dia el té tothom,dies en què sembla que res no hagi de sortir bé,pe`ro no per això has de ser tan derrotista.
Volem un Omar alegre i no un Omar trist i derrotat,perquè no ens agrada veure't així,i ja fa massa que ho estàs així.
O sigui que a aprofitar el temps,que passa molt ràpid i quan te'n vulguis adonar ja estaràs aquí i no hauràs fet el que t'havies proposat fer.
Molts petons i que t'estimo molt.
ànims i ens veiem en molts poquets dies.
:*

septiembre 26, 2005 5:18 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Ei petao, hazte un favor, quieres: no le heches la culpa a el. De hecho, hazte un favor mejor: no le heches la culpa a nadie. No deja de ser una forma rabiosa de esconder la cabeza bajo el ala, y no hay manera de aprender a pilotar con los ojos bendados. Haz un calculo aproximado de: 1) el numerosisimo numero de oportunidades desaprovechadas para experimentar una nueva tactica... y que desperdiciaste culpando al arbitro (muy acertado lo del amistoso arriba escrito), 2) lo que tienes que perder, que es aproximadamente nada (incluso en copa). No quisiera ponerme budista pero fijate solo en como cuando te importa un carajo funciona mejor, maxima de aplicacion global. Puedes darle una explicaion anatomica si te suena mas convincente: por ejemplo, recuerdas la doble via aferente del cerebelo? Iba algo como: el cerebelo controla el equilibrio del cuerpo por su cuenta, luego el cerebro tiene derecho a meter mano, por si algo debe ser conscientemente corregido (puntualmente), pero si tratas de "pensar" en hacer una voltereta, te partes el cuello. Ni mas, ni menos. Joder, si tu tocas un noseque en una banda! Deberias saber ya que con secondthoughts no se atina! Just let it be, just let it flow.

p.d.: por cierto, no sabia que supieras aleman (aunque despues del elfico todo sabe a facil me imagino), omar, siempre una caja de sorpresas.

octubre 04, 2005 4:03 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home